مرجع: edutopia
نویسنده: رِی مِریگِن (Rae Merrigan) اهل استرالیاست و به عنوان معلم بهداشت و سلامت در یک مدرسه‌ی متوسطه در شهر جاکارتا، اندونزی درس می‌دهد. او ۱۳ سال از ۱۵ سال تدریس را در مدرسه‌های دیگری در برزیل و پرو گذرانده است. با ۱۵ سال سابقه‌ی تدریس، رِی عمیقاً به زمینه‌های بهداشت، سلامت و یادگیری عاطفی-اجتماعی (Social and Emotional Learning) علاقه‌مند است و در حال حاضر به اجرای یک چارچوب جامع برای یادگیری عاطفی-اجتماعی در مدرسه‌ی خود کمک می‌کند. او با تهیه‌ی منابع آموزشی جذاب و معنادار برای دانش‌آموزان به آنها کمک می‌کند تا مهارت‌های ضروری برای داشتن یک زندگی شاد و سالم را پرورش بدهند. رِی در این مقاله، به اهمیت حفظ‌کردن نام دانش‌آموزان و راهکارهایی برای به خاطر سپردن آنها می‌پردازد.
تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۴۰۳
مدت مطالعه: ۱۰ دقیقه
شروع سال تحصیلی جدید است و شما پنج کلاسِ ۲۵ نفری دارید؛ این یعنی ۱۲۵ اسم جدید برای یاد گرفتن. غیر ممکن به نظر می‌آید؟ درست است؟ اما نه! به نظر من اشتباه است. من یاد گرفتنِ اسم دانش‌آموزانم را تا پایان هفته اول به‌عنوان یک چالش برای خودم در نظر می‌گیرم. پیش از آنکه بگویم چگونه، ببینیم که چرا حفظ کردن اسم‌های دانش‌آموزان مهم است.
وقت گذاشتن برای به خاطر سپردن اسم دانش‌آموزان نشان می‌دهد که آنها برای شما مهم‌اند. تا به حال برایتان پیش آمده که کسی اسم شما را مدام اشتباه بگوید؟ اسم من رِی (Rae) است. با این حال، یکی از همکارانم همیشه من را «ریا» (Rea) صدا می‌کرد؛ یک اشتباه ساده باعث می‌شد احساس کنم نادیده گرفته شده‌ام و بی‌ارزشم.
برای آنکه به آنها نشان دهید تک‌تک‌شان برای شما مهم‌اند، اسمشان را یاد بگیرید و درست تلفظ کنید. این کار باعث می‌شود دانش‌آموزان احساس دیده‌شدن و ارزشمندی کنند. اگر از شما پرسیدند چرا اینقدر روی این موضوع وقت می‌گذارید، حقیقت را بگویید: «من به شما اهمیت می‌دهم و می‌خواهم که درست انجامش دهم.» این کار به ایجاد روابط قوی، محترمانه و احساس تعلق به کلاس کمک می‌کند.
ممکن است بگویید: «من در به خاطر سپردن اسم‌ها افتضاحم!» اول از همه، به خودتان بگویید این‌طور نیستید. مانند هر مهارت دیگری، یادگیری اسم‌ها هم به تمرین و راهکارهای درست نیاز دارد. از تلاش برای به خاطر سپردن اسم‌های دانش‌آموزان به‌عنوان فرصتی برای نشان دادن پشتکار و فروتنی به آنها استفاده کنید. احتمالا اشتباهاتی خواهید داشت که اشکالی ندارد. با صراحت از روش‌هایی که برای حفظ کردن نام آنها استفاده می‌کنید صحبت کنید؛ این به بچه‌ها هم کمک می‌کند حافظه‌ی خود را تقویت کنند.
پنج راهکار برای یادگیری اسم دانش‌آموزان
۱- تکرار زیاد
وقتی یک فعالیت آغازین یا یخ‌شکن* برای آشنایی انجام دادید، دانش‌آموزان را به یک فعالیت دیگر مشغول (مثل فعالیت «نام‌نما» که در راهکار سوم معرفی شده) و از این فرصت برای قدم زدن در کلاس و تکرار نام تک‌تک بچه‌ها به صدای بلند استفاده کنید: «سانجِی، سانجِی، سانجِی، سانجِی.» پژوهش‌ها نشان می‌دهند احتمال به خاطر سپردن چیزی که آن را با صدای بلند بخوانید، بیشتر است. نام آنها را فقط تا حدی بلند تکرار کنید که خودتان بشنوید و به بچه‌ها هم بگویید در حال تمرین برای یادگیری اسم‌هایشان هستید.
تقسیم‌بندی کمک می‌کند: در اولین کلاس، هر وقت دانش‌آموزان بطور مستقل کار می‌کنند، اسم‌های آنها را تمرین کنید. مثلا وقتی به یک گروه از دانش‌آموزان که پشت یک میز نشسته‌اند سر می‌زنید تا به سوالی پاسخ دهید، اسم‌هایشان را (با صدای بلند) تکرار کنید. با یک ردیف یا میز چهار نفره شروع کنید و بعد از چند بار تکرار بروید سراغ گروه بعدی، سپس چهار نفر اول را به لیست یادآوری خود اضافه کنید. حالا هشت نفر دارید!
تا پایان کلاس، جای دانش‌آموزان را عوض کنید و ببینید چند اسم را به خاطر می‌آورید. به آنها یادآوری کنید که اگر مکث کردید بلافاصله نام خود را نگویند —شاید به کمی زمان برای به خاطر آوردن نیاز داشته باشید. این لحظه‌ی مناسبی است تا به دانشآموزانتان در مورد «بازیابی حافظه‌ی کوتاه‌مدت» توضیح دهید. تکرار، تقسیم‌بندی و یادآوری فعال (آزمودن خود) راهبردهایی هستند که می‌توان هنگام یادگیری مطالب جدید استفاده کرد.
۲- فرآیند یادگیری را سرگرم‌کننده کنید
یادگیری اسم‌ها نباید کاری طاقت‌فرسا باشد—چند بازی انجام دهید تا آن را لذت‌بخش کنید.
یک گزینه‌ی آسان بازی «نام‌پراکنی» است. با دانشآموزانتان در یک دایره بایستید و یک شیء نرم -مثلا یک توپ سبک- را به سمت یکدیگر پرتاب کنید. قبل از پرتاب شیء به شخص، نام او را بگویید. سعی کنید بدون تکرار نام، شیء را به سمت همه‌ی افراد حاضر در دایره پرتاب کنید. وقتی این کار را با یک شیء انجام دادید، با اضافه کردن شیء دوم، پرتاب آن به سمت عقب یا انجام سریع‌تر حرکات، بازی را چالش‌برانگیزتر و پیچیده‌تر کنید.
۳- فرآیند یادگیری را دیداری کنید
به یاد آوردن یک اسم با یک سرنخ تصویری آسان‌تر است. از دانش‌آموزان بخواهید یک «نام‌نما» برای میزهای خود درست کنند که شامل یک نقاشی از چیزی باشد که با حرف اول اسمشان شروع می‌شود. منظور از نام‌نما یک تابلوی کاغذی کوچک است. برای ساختن آن می‌تواند یک برگه کاغذ را از طول به سه قسمت مساوی تا کرد، به‌نحوی که یک مثلث سه‌وجهی ساخته شود که روی میز می‌ایستد. دانش‌آموزان باید نام و تصویر مرتبط به آن را در بخش میانی کاغذ ترسیم کنند؛ مثلا کنار اسم «سارا» سیب یا سبد بکشند. همخوانی نام‌ها و نقاشی‌ها راهی قدرتمند برای کمک به یادآوری نام‌هاست. در کلاس بعدی،نام‌نمای هر دانش‌آموز را تجسم کنید تا اسمشان را به یاد بیاورید.
۴- یادگیری اسم‌ها را معنادار کنید
یادگیری اسم دانش‌آموزان را به فرصتی برای عمیق‌تر کردن روابط خود با آنها و شناخت بیشتر خانواده‌ها و پیشینه‌هایشان تبدیل کنید. فعالیت «داستان اسم من» از دانش‌آموزان می‌خواهد تا با والدین یا دیگر اعضای خانواده‌شان صحبت کنند، داستان پشت اسمشان را یاد بگیرند و با دیگران به اشتراک بگذارند.
برای اطمینان از هدف‌مندی فعالیت چند پرسش به دانش‌آموزان بدهید، به‌ویژه برای آن‌هایی که ممکن است در آن زمان به والدین‌شان دسترسی نداشته باشند. هر دانش‌آموز باید یک داستان دو دقیقه‌ای درباره‌ی اسم خود برای کلاس تعریف کند. به این ترتیب، نه‌تنها احتمال بیشتری وجود دارد که اسم آنها را به خاطر بسپارید، بلکه ارتباطات عمیق‌تری میان همه‌ی اعضای کلاس برقرار خواهید کرد.
۵- نام‌شان را درست بگویید
اگر مثل من در مدرسه‌ای تدریس می‌کنید که دانش‌آموزانی از فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف در آن درس می‌خوانند، احتمالا با اسم‌های ناآشنا روبه‌رو خواهید شد. یادگیریِ تلفظ صحیح اسم بچه‌ها به آنها نشان می‌دهد که ارزش این تلاش را دارند. روش مورد علاقه‌ی من برای یادگیری تلفظ اسم‌های دانش‌آموزانم، فعالیتی به نام «اسم من …. است. اسم من …. نیست». (مثلا اسم من فاطمه است، فاطی نیست. مترجم)
در این فعالیت، دانش‌آموزان یک ویدیوی ۱۰ ثانیه‌ای ضبط می‌کنند؛ خودشان را معرفی و اسمشان را به آرامی و واضح تلفظ می‌کنند، همچنین می‌توانند بگویند که نام‌شان را چگونه تلفظ نکنید. برای نمونه، من ممکن است یک ویدیو ضبط کنم و بگویم: «اسم من رِی است. اسم من ‘ریا’ یا ‘رای’ نیست.» در صورت نیاز، این ویدیوها را ببینید تا مطمئن شوید که اسم دانشآموزانتان را درست می‌گویید. این رویکرد می‌تواند به جای محدود شدن به یک کلاس یا معلم، به صورت هماهنگ در کل مدرسه اجرا شود.