مرز باریکی که تنظیم (discipline) را از تنبیه (punishment) جدا می‌کند، رویکرد آموزشی رفتارهای تنظیمی است. تنبیه با محکوم کردن، مجازات و پرخاش همراه است و تنظیم با مفاهیمی چون راهنمایی، آموزش، خود کنترلی و خود انضباطی. تنبیه به معنای کنترل رفتار دیگری، به‌ویژه کودکان و نوجوانان، از طریق تهدید و ایجاد ترس است، بر اشتباهات گذشته متمرکز است، از خشم و ناامیدی والدین/بزرگ‌تر از تربیت‌پذیری و آداب‌دانی فرزند/کودک بر می‌‌آید و مهم‌ترین نتیجه آن القای احساس ترس و گناه به کودک است. در مقابل، تنظیم به دنبال آموزش با هدف اصلاح و بلوغ عاطفی و رفتاری در کودک است، بر رفتارهای بعدی کودک تمرکز دارد، بر آمده از والدین/بزرگ‌ترهایی آرام است که بر رفتار و احساس‌شان مسلط هستند، و مهم‌ترین نتیجه آن احساس امنیت است.
متن اینفوگرافی برای افراد دارای معلولیت بینایی:
۱- تنظیم چه تفاوتی به تنبیه دارد؟
تنظیم در برابر تنبیه
پژوهشی درباره پرورش اخلاقی کودکان نشان می‌دهد کودکانی که تنبیه می‌شوند در قیاس با دیگر کودکان کم‌تر خطا می‌کنند اما مسئولیت‌پذبری‌شان هم کم‌تر است. در مقابل وسوسه و فریب مقاومت کم‌تری دارند و مهارت خویشتن داری (self-controlling) در آن‌ها تقویت نشده باقی می‌ماند.