روز سی‌اُم
هرچند بادکنک‌ها سمبل جشن و بزم و شادمانی‌اند اما اونقدرها هم که به نظر می‌رسه معصوم و بی‌ضرر نیستند. واقعیت اینه که بادکنک‌ها برای محیط زیست فقط دردسرن و بس. هرچند بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده بادکنک ادعا می‌کنن محصولات‌شون کاملا طبیعیه اما متخصص‌ها می‌گن تولید بادکنکِ طبیعی و بدون پلاستیک افسانه‌ای بیش نیست. به‌جز پلاستیک چند جور مواد شیمیایی دیگه در تولید بادکنک به کار می‌ره که همه‌شون آلاینده‌ی آب و خاکند. حالت کش‌سانی بادکنک باعث می‌شه حیوانات به راحتی اون رو ببلعند و همین باعث مرگ و بیماری‌ها مختلف می‌شه.
بادکنک‌های پر شده با گاز هلیوم می‌تونن تا ۲۰۰ کیلومتر از محلی که به آسمان فرستاده شدن دور بشن و در جنگل و دریا و رودخانه فرود بیان، جایی که دیگه کنترلی روی جمع‌آوری باقی‌مونده‌های بادکنک نیست.
چه می‌شه کرد؟
بادکنک نخریم؛ به همین سادگی، و مهمونی‌هامون رو با تزئینات پایداتری برگزار کنیم. ارزش صنعت بادکنک در سال ۲۰۱۹ در جهان ۶۳۶ میلیون دلار بوده و پیش‌بینی می‌شه تا سال ۲۰۲۵ به ۸۷۷ میلیون دلار برسه. طبیعیه که تولیدکننده‌ها با محصولات هیجان‌انگیز ما رو به خرید بادکنک‌های بیشتر وسوسه کنند، ولی ما شهروندان مسئول باید حواس‌مون جمع باشه و در برابر این وسوسه با صدای بلند بگیم «نه»! و برای زیبا کردن میهمانی‌ها و جشن‌هامون از محصولات چندبار مصرف و دوست‌دار محیط زیست استفاده کنیم؛ مثل کاغذهای رنگیِ مشهور به شرشره. وسایل دکوری برای جشن‌ها و میهمانی‌ها از اون چیزهاییه که می‌شه شراکتی خرید و استفاده کرد.
متن اینفوگرافی برای افراد دارای معلولیت بینایی:
جشن تولد بدون بادکنک، با کاغذ رنگی!