روز هجدهم
این کیسه‌های کوچک چای که به نظر کاغذی‌اند و بدون زحمتِ دم کردن، یک لیوان چای بهمون می‌دن مصداق «فلفل نبین چه ریزه»اند. پژوهشی که سال ۲۰۱۹ از سوی دانشگاه مک‌گیل منتشر شد می‌گه یک لیوان چای با یک چای کیسه‌ای حاوی ۱۱.۶ میلیارد ذره میکروپلاستیک و ۳.۱ میلیارد نانوپلاستیکه؛ یعنی با هر لیوان چای کیسه‌ای حدود ۱۶میکروگرم یا یک‌شانزدهم میلی‌گرم پلاستیک می‌خوریم.
چای کیسه‌ای نه فقط برای بدن ما که برای محیط زیست هم دردسرسازند. کاغذ یا پارچه و چسبی که برای بستن درزهاشون به کار می‌ره حاوی پلاستکیه و مثل باقی محصولات پلاستیکی تجزیه شدن‌شون سال‌ها طول می‌کشه.
البته به‌تازگی بعضی برندها فقط از کاغذ در تولید کیسه‌ی چای استفاده می‌کنن که همون هم خالی از نگرانی‌های زیست‌محیطی نیست و به معنی قطع تعداد زیادی درخته.
چه می‌شه کرد؟
راه حل این یکی ساده‌س: چای باز دم کنید و اجازه بدید چای، این نوشیدنیِ صبر و درنگ، آرام و آسوده در آب جوش رنگ و عطر باز کنه. در این دنیای سریع و ناآرام، دم کردن چای بیش از این‌که برای محیط زیست خوب باشه، برای سلامت جسم و روان خودمون خوبه!
متن اینفوگرافی برای افراد دارای معلولیت بینایی:
چای کیسه‌ای؟! اصلاً صحبتش رو نکن. چای فقط تازه‌دم.