مرجع: Teach for America
نویسنده: Elizabeth Manolis خانم مانولیس آموزش‌گر و متخصص آموزش دوره‌ی متوسطه است و به مدت ۵ سال در مدرسه‌ای در ایالت نیوهمپشایر معلم کودکان دارای نیازهای ویژه بوده است.
تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۴۰۰
مدت مطالعه: حدود ۴ دقیقه
چهره‌ی مات و مبهوت‌شان را خوب به خاطر دارم وقتی درباره‌ی این‌که یکی از اعضای خانواده‌ام دارای اوتیسم است با آن‌ها حرف می‌زدم. اما وقتی برای تحصیل در رشته‌ی آموزش و شروع مسیر حرفه‌ای‌ام در زمینه‌ی آموزش افراد دارای نیازهای ویژه وارد دانشگاه شدم، به نظر می‌رسید همه‌چیز یک شبه تغییر کرده است. در یک دهه‌‌ی گذشته مسأله‌ی اوتیسم بیش از قبل مورد توجه قرار گرفته و قدم‌های بلندی برای آگاهی‌بخشی درباره‌ی اوتیسم و مشخصه‌های منحصربه‌فردش برداشته شده است. با توجه به رشد تعداد کودکان دارای اُتیسم، این‌که معلم‌ها به دانش و مهارت‌های لازم برای پاسخ به نیازهای این گروه از دانش‌آموزان مجهز باشند اهمیت ویژه‌ای دارد. در این مطلب کوتاه شش پیشنهاد برای کمک به پیشرفت دانش‌آموزان دارای اوتیسم در کلاس درس ارائه شده است.
از آن‌جا که اوتیسم یک طیف است و در افراد مختلف با ویژگی‌های متفاوتی ظاهر می‌شود، بهتر است در استفاده از این راه‌کارها با والدین کودک دارای اوتیسم مشورت کنید و مطمئن شوید این راه‌کارها برای او مفید خواهد بود.
موارد حساسیت‌برانگیز برای کودکان دارای اوتیسم را بشناسید و از آن‌ها در کلاس درس اجتناب کنید. موارد غیرمنتظره‌ی زیادی باعث حواس‌پرتی کودکان دارای نیازهای ویژه می‌شود. نورهای فلورسنت (Fluorescent)، انواع بوها و صداها تمرکز این دانش‌آموزان را به هم می‌زند. استفاده از رنگ های سرد و ملایم در کلاس درس، به ایجاد محیطی آرامش‌بخش برای این دانش‌آموزان کمک می‌کند. از پوشاندن دیوارهای کلاس با پوستر و تصاویر و عکس‌های رنگی خودداری کنید. برای برخی از دانش‌آموزان دارای اوتیسم نشستن در محل ویژه‌ی خودشان مفید باشد، محلی که بتوانند به دور از هرگونه حواس‌پرتی احتمالی در آن‌جا وقت بگذرانند.
از تصاویر بیشتر از متن استفاده کنید. اغلب کودکان دارای اوتیسم به تصاویر اواکنش مثبت نشان می‌دهند و استفاده از تصویر حتی برای کودکان دارای اوتیسم که توانایی خواندن دارند، کمک‌کننده است. تصاویر می‌توانند به عنوان ابزاری برای یاد‌آوری قوانین کلاس، محل وسایل و همچنین منابع در دسترس دانش‌آموزان عمل کنند. استفاده از عکس‌ها و مدل‌سازی به جای توضیحات طولانی برای دانش‌آموزان دارای اُتیسم معنی‌دارتر و قابل فهم‌تر است.
پیش‌بینی‌پذیر باشید. تغییر و فقدان نظم و روتین برای همه‌ی کودکان و ای‌بسا بزرگ‌سالان سخت است و می‌تواند منشاء اضطراب و فشار باشد. هر چه کلاس قابل پیش‌بینی‌تر باشد و دانش‌آموز دارای اوتیسم بداند چه چیزی در انتظار اوست، کمتر دچار اضطراب می‌شود و می‌تواند حواس‌پرتی‌اش را کنترل کند. به این ترتیب، این دانش‌آموزان در مورد برنامه‌ها و اتفاق‌های پیشِ رو در کلاس درس نگرانی و کنجکاوی کمتری خواهند داشت و بهتر می‌توانند روی آن‌چه باید انجام دهند متمرکز باشند. برنامه‌‌‌ریزی دقیق داشته باشید و برنامه‌ها و زمان‌بندی تک‌تک فعالیت‌ها را در اختیار دانش‌آموزان یا والدین آن‌ها بگذارید. این کار هم در پیش‌بینی‌پذیرتر شدن کلاس و فعالیت‌های آن به کودکان دارای اوتیسم کمک می‌کند.
زبانی ملموس و عینی در کلاس به کار بگیرید. اغلب کودکان دارای اوتیسم در درک کلام استعاری و تمثیلی مشکل دارند و جملاتی از این دست را به شکلی که برای خودشان ملموس و عینی باشد تعبیر و ترجمه می‌کنند. بهتر است با این کودکان دقیق و روشن و به‌آرامی صحبت کنید و از کلمه‌هایی که معنایی دقیق و روشن دارند استفاده کنید.
مهارت های اجتماعی را مستقیم و محسوس آموزش دهید. تدریس نامحسوس برای افراد مبتلا به اوتیسم مناسب نیست. به‌ویژه مهارت‌های اجتماعی باید مستقیم، عملی و به دور از معانی ضمنی آموزش داده شوند. مهارت‌های اجتماعی را برای آن‌ها را مدل‌سازی کنید و در مورد این‌که رفتار ما چگونه می‌تواند بر احساس‌های دیگران تاثیر بگذارد، با آن‌ها صحبت کنید.
ویژگی‌های فردی را در نظر بگیرید. وقتی در کلاس با دانش‌آموزانی که نیازهای ویژه دارند کار می‌کنید، الگوی صبر، درک و احترام باشید. به پیشرفت‌ها و موفقیت‌های آن‌ها اشاره و تشویق‌شان کنید. اگر بعضی ویژگی‌های کلاس درس با تجربه‌ها و عادت‌های پیشین و معمول شما به عنوان معلم هم‌خوانی نداشت، نگران نشوید. به خاطر داشته باشید برخی از این پیشنهاد‌ها برای بعضی از دانش‌آموزها بسیار کمک‌کننده است، درحالی‌که ممکن است برای تعدادی دیگر چندان کاربردی نباشد.