مرجع: Psychology Today
نویسنده: Alexis Conason
تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۳۹۵
مدت مطالعه: حدود ۳ دقیقه
نتایج پژوهشی درباره‌ی اختلالات وزن و تغذیه‌ی افراد در بزرگسالی نشان می‌دهد اظهار نظر والدین درباره‌ی وزن و اندام فرزندان‌شان، با نارضایتی افراد از اندام خود در بزرگسالی و احتمال ابتلا به چاقی ارتباط دارد.
در این تحقیق از ۵۰۱ زن ۲۰ تا ۳۵ ساله خواسته شد نظر والدین‌شان درباره‌ی اندام، وزن و عادات غذایی‌شان در دوران نوجوانی را به خاطر آورند. پژوهشگران دریافتند آن گروه از شرکت‌کنندگان که در کودکی بیشتر در معرض اظهار نظرهای والدین درباره‌ی موضوعات مرتبط با وزن‌شان بودند، در دوران بزرگسالی بیشتر از اندام‌شان ناراضی‌اند و احتمال افزایش شاخص توده‌ی بدنی و ابتلا به چاقی در آن‌ها بیشتر است. در واقع هر چه والدین بیشتر درباره‌ی وزن فرزند دخترشان اظهار نظر کرده‌اند، میزان نارضایتی فرزند در بزرگسالی از اندام خود و میزان اضافه وزن او بیشتر شده است.
نتیجه‌ی تحقیق به این معناست که والدین نباید درباره‌ی وزن فرزندان‌شان اظهار نظر کنند؟
جواب الکسیس کُناسون، روان‌شناس امریکایی، به این سؤال منفی است. او معتقد است والدین نباید درباره‌ی وزن بچه‌ها صحبت کنند به این دلیل که وزن و شاخص توده‌ی بدنی با وجود اثری که بر سلامتی دارند، مهم‌ترین شاخصه‌ی سلامتی نیستند و فاکتورهای دیگری مانند تغذیه، فعالیت فیزیکی و استرس نقش مهم‌تری در سلامتی ایفا می‌کنند.
این روان‌شناس به والدین پیشنهاد می‌دهد:
- به جای صحبت کردن درباره‌ی وزن بچه‌ها، عادات غذایی خانواده را بهبود بخشید و برای فعالیت‌های فیزیکی بچه‌ها وقت بگذارید؛
- به بچه‌ها یاد بدهید به علائم و پیام‌های بدن‌شان مثل احساس گرسنگی و سیری و همین‌طور به اثر غذاها روی بدن‌شان توجه کنند و غذاهایی را برای خوردن انتخاب کنند که با بدن‌شان سازگارتر است و احساس بهتری به آن‌ها می‌دهد؛
- فرزندان‌تان را در فرآیند تهیه غذا و آشپزی درگیر کنید؛
- ورزش‌ها و فعالیت‌های بدنی سرگرم‌کننده‌ای پیدا کنید که انجام آن‌ها برای بچه‌ها لذت‌بخش است؛
- اگر فرزند شما از اندام خود ناراضی است، به او کمک کنید زاویه‌ی دیدش را تغییر دهد و بدنش را همان‌طور که هست بپذیرد؛
- مهم‌تر از همه اینکه هرگز این باور را در فرزندتان ایجاد نکنید که ارزش‌های فردی‌اش به وزن و اندام و شماره‌هایی که روی ترازو می‌بیند وابسته است.